ALÇITEPE KÖYÜ ÇANAKKALE

Ä°lçe merkezine 25 km mesafede olup, Behramlı köyünden sonra asfalt yolla ulaşılır. Ä°çme suyu yeterlidir. Camisi 1957 yılında inÅŸa edilmiÅŸtir. Nüfusu 2008 verilerine göre 516 kiÅŸidir. Geçim kaynakları tarım üzerinedir. AyçiçeÄŸi ve zeytincilik en yaygın ürünlerdir. Turistik potansiyeli nedeniyle turizm son yıllarda temel geçim kaynağı haline gelmiÅŸtir.
Halkı 1934 ve 1938 Romanya ve Bulgaristan göçmenidir. Çanakkale savaÅŸlarında Kanlı muhaberelere sahne olan Sığındere/Zığındere ve Kereviz Dere ünlü isimleri Alçıtepe köyü hudutları içerisindedir. Aslında burası baÄŸrında taşıdığı ÅŸehit ve ÅŸehitliklerle cennet bahçelerinden bir belde gibidir. Kuzeyindeki Sonok ÅžehitliÄŸi ona ayrı bir hava verir. Salim Mutlu Müzesi de savaÅŸ hatıralarını canlandırır. Ä°smini ise doÄŸusundaki Aktopraklı Tepe’den alır. Tepenin ismi Tenger veya Alçıtepe’dir. Türklerin yerleÅŸmesinden sonra da köye ad olmustur.
Alçıtepe/ Tengertepe veya Aktepe, savaÅŸlarda ün kazanmışlardır. Åžahindere’de Alçıtepe içerisindedir. Domuzderesi ve ÇakalçeÅŸme de kanlı savaÅŸlara sahne olmuÅŸtur.
Hülasa köyün kadim ismi Kirte’dir. Çanakkale Savaslarında dağılmıştır. Bursa yöresine giden Rumlar savaÅŸtan sonra tekrar köylerine dönmüÅŸlerdir. Ancak fazla kalmadan Yunanistan’a göç etmiÅŸlerdir. Ä°stiklal Savaşı sonrası olmalıdır. Bu defa Yunanistan’da kurdukları köyün ismini de Kirte koymuÅŸlardır. Buna büyük Kirte ona da Küçük Kirte demiÅŸlerdir. Gelibolu Yarımadası Türklerin eline geçtikten sonra Kirte ve Maydos halkına dokunulmamıştır. Ta ki mezkur köyler Ä°stiklal Savaşından sonra TürkleÅŸmiÅŸ ve MüslümanlaÅŸmışlardır.

köyalçıtepecamişehitmesireeceabatcanakkalerummezarbehram